سارکوپنی

سارکوپنی

زمان مطالعه ۲ دقیقه

سارکوپنی کاهش تدریجی توده عضلانی و قدرت مرتبط با افزایش سن است. علامت اصلی این بیماری ضعف عضلانی است. سارکوپنی نوعی آتروفی عضلانی است که در درجه اول در اثر روند طبیعی پیری ایجاد می شود.

از زمانی که به دنیا می آیید تا حدود ۳۰ سالگی، عضلات شما بزرگتر و قوی تر می شوند. اما بعد از سنین ۳۰ سالگی شروع به از دست دادن توده عضلانی و کاهش عملکرد عضلات می کنید. علت آن سارکوپنی یا سارکوپنیا با افزایش سن است.

افراد غیرفعال بدنی می توانند هر دهه بعد از ۳۰ سالگی بین ۳ تا ۵ درصد از توده عضلانی خود را از دست بدهند. حتی اگر فعال باشید، باز هم مقداری از دست دادن عضله خواهید داشت.

هیچ آزمایش یا سطح خاصی از توده عضلانی وجود ندارد که سارکوپنی را تشخیص دهد. هر گونه از دست دادن عضله اهمیت دارد زیرا قدرت و تحرک را کاهش می دهد.

سارکوپنیا معمولاً در حدود سن ۷۵ سالگی سریع‌تر اتفاق می‌افتد. اما ممکن است از سن ۶۵ سالگی یا تا ۸۰ سالگی نیز افزایش یابد. این عاملی در ضعف و احتمال افتادن و شکستگی در بزرگسالان مسن‌تر است.

علائم و علل سارکوپنی

علائم می تواند شامل ضعف و از دست دادن استقامت باشد که می تواند در فعالیت بدنی اختلال ایجاد کند. کاهش فعالیت باعث کاهش بیشتر توده عضلانی می شود.

اگرچه سارکوپنی بیشتر در افراد غیر فعال دیده می شود، اما این واقعیت که در افرادی که از نظر بدنی فعال هستند نیز رخ می دهد، نشان می دهد که عوامل دیگری در ایجاد آن وجود دارد. محققان معتقدند این موارد عبارتند از:

• کاهش سلول های عصبی مسئول ارسال سیگنال از مغز به عضلات برای شروع حرکت
• غلظت پایین برخی از هورمون ها از جمله هورمون رشد، تستوسترون و فاکتور رشد شبه انسولین
• کاهش توانایی تبدیل پروتئین به انرژی
• دریافت نکردن کالری یا پروتئین کافی در روز برای حفظ و ترمیم توده عضلانی

درمان سارکوپنی

درمان اولیه سارکوپنی ورزش است، به ویژه تمرینات مقاومتی یا تمرینات قدرتی. این فعالیت ها با استفاده از وزنه یا نوارهای مقاومتی، قدرت و استقامت عضلانی را افزایش می دهند.

تمرین مقاومتی می تواند به سیستم عصبی عضلانی، هورمون ها کمک کند. همچنین می تواند توانایی افراد مسن را برای تبدیل پروتئین به انرژی در کمتر از دو هفته بهبود بخشد.

تعداد، شدت و دفعات مناسب تمرینات مقاومتی برای به دست آوردن بیشترین فایده با کمترین خطر آسیب مهم است. شما باید با یک فیزیوتراپیست، فیزیولوژیست یا مربی باتجربه برای ایجاد یک برنامه ورزشی کار کنید.

اگرچه دارو درمانی ترجیحی برای سارکوپنی نیست، تعداد کمی در حال مطالعه هستند. آنها عبارتند از:

• اوروکورتین II. می تواند از آتروفی عضلانی جلوگیری کند که ممکن است هنگام گچ گرفتن یا مصرف داروهای خاص اتفاق بیفتد. استفاده از آن برای ساخت توده عضلانی در انسان مطالعه نشده است و توصیه نمی شود.
• مکمل های تستوسترون
• مکمل های هورمون رشد
• دارو برای درمان سندرم متابولیک (از جمله مقاومت به انسولین، چاقی و فشار خون بالا)

این داروها به تنهایی مفید نیستند و باید با تمرینات مقاومتی استفاده شود. از مصرف خودسرانه هرگونه دارو پرهیز کنید و با یک متخصص در زمینه بیماری سارکوپنی خود مشورت کنید.

ادامه مطالب بیشتر

سارکوپنیا