مطالعات انجام شده در زمینه کوآنزیمQ10

مطالعات انجام شده در زمینه کوآنزیمQ10:

در حالی که در  پژوهش ها نشان داده است، تمرینات بدنی شدید موجب کاهش سطوح خونی کوآنزیم Q10 می شود، نتایج مختلطی از اعتبار مصرف مکمل روزانه برای محصولات افزایش دهنده در متغیر های عملکردی متمرکز شده بر قلب و عروق وجود دارد. بیش تر مطالعات دوسوکور و کنترل شده با دارونما، جهت ثابت کردن هرگونه افزایش معنادار در یک پروتکل مصرف مکمل روزانه ای ۶۰ تا ۱۵۰ میلی گرم در ۴ تا ۸ هفته، بدون در نظر گرفتن شرایط آمادگی بدنی ( در مقایسه افراد تمرین کرده با تمرین نکرده) شکست خورده اند (اوستمن و همکاران ۲۰۱۲؛ ژو و همکاران ۲۰۰۵). برخی از دانشمندان، عقیده دارند علت این امر ممکن است به علت جذب ناکارآمد کوآنزیم Q10 درون غشای میتوکندری باشد که باز بودن غشاء با افزایش جذب (زیست دسترسی)، منجر به نتایج احتمالی بهتر می‌شود (لیائو همکاران ۲۰۰۷). با این حال، در حالی که اخیراً توافق نظر عمدتاً در رابطه با اثر کوآنزیمQ10 بر شاخص های عملکردی قلبی – عروقی منفی است مطالعات ارزیابی کننده اثرات آن بر برگشت به حالت اولیه عضله، مثبت است. برای مثال، مطالعه دوسوکور بر ورزشکاران نخبه هنرهای رزمی، دریافت که یک پروتکل مصرف مکمل روزانه ۳۰۰ میلی‌گرم کوآنزیمQ10  برای ۲۰ روز در طول یک دوره تمرینات شدید به طور معناداری سطوح پر اکسید (یک رادیکال آزاد که در فشار اکسیدا تیو در بدن شرکت می‌کند) و کراتین کیناز( یک آنزیم که نشان دهنده تخریب و آسیب عضلانی است) را پایین آورد و در نتیجه به حفاظت در برابر آسیب عضلانی ناشی از ورزش و بهبود برگشت به حالت اولیه کمک می کند (کون و همکاران ۲۰۰۸).