ترشح پانکراسی

ترشح پانکراسی

بخش برون ریز پانکراس، طیف وسیعی از آنزیم های هیدرولیزی را سنتز و ترشح می کند که تجزیه بخش عمده ای از کربوهیدرات، پروتئین ها و چربی ها را به مولکول های قابل جذب در روده کوچک تسهیل می کند. این آنزیم ها به شکل پیش ساز های غیر فعال ترشح و در روده کوچک تحت تاثیر ترپسین فعال می شوند. خود ترپسین به شکل تریپسینوژن از پانکراس ترشح می شود و با انتروکیناز فعال می شود. پروتئازی که از سلول های در حال مرگ اپی تلیال روده ای ترشح می شود.

روده کوچک جایگاه اصلی حذف و جذب غذاست و سطح میکروویلی (پرزچه ای) سلولهای اپی تلیال دیواره بافت روده، ناحیه سطحی وسیعی را برای عمل جذب به وجود می‌آورد. اپی تلیوم به سرعت تخریب می‌شود و سلولهای نشات گرفته از کریپت (غار معده) جایگزین آن می‌شوند. از دست رفتن این سلول های سطحی باعث رهایش آنزیم هایی در غشای لومینال روده کوچک میشود که یکی از آنها انتروکیناز است که ترپسینوژن راه به ترپسین فعال میکند. این موضوع مجموعه‌ای از فرایند های هیدرولیز را به راه می‌اندازد که در آن ترپسین، مولکولهای بیشتری از ترپسینوژن را به ترپسین فعال میکند (خودکاتالیزی).

ترشح پانکراسی

این امر سایر پیش سازهای هیدرولازی غیر فعالی را که از بخش برون ریز پانکراس ترشح می‌شوند فعال میکند. در مجموع ، فعالیت این هیدرولاز ها هضم درشت مولکول های غذایی به مولکول های کوچک تری است که با ساز و کارهای انتقالی ویژه از میان مرز شبه مسواکی عبور میکنند و وارد انتروسیت ها میشوند. بنابراین، پروتئین ها به تری پپتیدها، دی پپتید ها، و اسید آمینه ها و کربوهیدرات ها به ویژه نشاسته ها به دی ساکارید مالتوز؛ و تری گلیسیرید ها به مونوگلیسرید ها و اسیدهای چرب هیدرولیز می شوند.