تاثیر کروم بر عملکرد ورزشی

تاثیر کروم بر عملکرد ورزشی

ایوانز (۱۹۸۸)، نخستین فردی بود که گزارش کرد خوردن کروم، بافت خالص در افراد فعال را زیاد می کند. در آن مطالعات، دانشجویان غیر ورزیده پیش دانشگاهی و بازیکنان ورزیده فوتبال، در حالی که یک برنامه تمرینی مقاومتی را اجرا می کردند، به مدت ۴۰ تا ۴۲ روز، روزانه ۲۰۰ میکروگرم پیکولینات کروم یا دارونما خورده اند. در مقایسه با گروه دارونما، آزمودنی هایی که مکمل های کرومی خورده بودند، وزن خالص بدنی بیشتری را به دست آورده بودند. با وجود این، توده خالص بدن تنها از راه اندازه های دور (محیط) برآورد شده بود و تغییرات مشاهده شده ناچیز بودند. از این رو، خطاهای اندازه گیری می تواند بر این نتایج موثر بوده باشد.

مطالعات (تاثیر کروم بر عملکرد ورزشی) بعدی نتایج ایوانز را تایید نکردند. در مطالعاتی که به دقت کنترل شده اند و در آنها تکنیک های پیشرفته ای برای سنجش ترکیب استفاده شدند، مصرف مکمل کروم تاثیری بر توده خالص بدن نداشته است. بنابرین، بیشتر مطالعات نشان می دهند که مصرف مکمل کروم، تاثیری بر افزایش توده خالص بدن ندارد.