ویتامین ب۱

ویتامین ب۱ (B1) که نام شیمیایی آن تیامین (thiamine) می باشد برای انتقال انواع پیام‌های عصبی که بین مغز و نخاع ردو بدل می شوند ضروری می باشد. این ویتامین همچنین برای کار انواعی از آنزیم های خاص که برای بدن انرژی ایجاد می‌کند لازم می باشد. ذخیره ویتامین ب۱ در بدن نسبتاً کم می باشد و بنابراین هر روز باید مقداری از این ویتامین در رژیم غذایی وجود داشته باشد.

مقدار مورد نیاز ویتامین ب۱ برای بزرگسالان ۱.۴ میلی‌گرم در روز می باشد. اگر به یکباره مقدار زیادی ویتامین ب ۱ بخوریم این ویتامین به خوبی در بدن جذب نمی‌شود. بنابراین بهترین کار این است که به طور منظم مقدار مورد نیاز را به تجدریج مصرف نماییم. مصرف مقادیر بیشتر از نیاز روزانه باعث هیچ مشکلی نمی شود زیرا ویتامین ب ۱ اضافه از طریق ادرار از بدن خارج می شود. بعضی از متخصصین تغذیه توصیه می‌کند که برای حفظ سلامتی باید روزانه ۳.۵ تا ۹.۲ میلی گرم مصرف شود و برای مواردی عنوان درمان بیماری، ویتامین مصرف می گردد باید روزانه ۲۵ تا ۱۰۰ میلی گرم مصرف شود. به نظر می‌رسد که اگر ویتامین B1 همراه با ویتامین ب۲(B2) و ویتامین ب۶(B6) مصرف شود تاثیر ویتامین ب دو در بدن بیشتر خواهد بود.

هشدار در مورد ویتامین ب۱ (B1)

تحقیقات نشان داده است که اگر بیش از ۵۰ میلی گرم ویتامین ب۱ به ازای هر کیلوگرم از وزن بدن مصرف شود و یا اینکه روزی بیش از ۳ گرم از این ویتامین مصرف گردد می‌توانند برای بدن سمی باشد در چنین مواردی علایمی تند شدن ضربان قلب، بی خوابی، ضعف عمومی، سردرد و تحریک پذیری یا زود رنج ایجاد می شود. مصرف خیلی زیاد ویتامین ب یک می‌تواند منجر به از دست دادن سایر ویتامین‌های ب از بدن شود.

موارد استفاده های درمانی از ویتامین ب۱ (B1)

تقویت حافظه ویتامین: ب۱ برای گلوکز ( قند خون) ضروری می باشد تا ماده ای به نام استیل کولین(acetylcholine) را تولید کند. استیل کولین باعث انتقال پیام های عصبی بین رشته‌ای اعصاب می شود و برای حافظه و تمرکز حواس از اهمیت زیادی برخوردار است. این طور که گفته می‌شود که خوردن یک صبحانه که شامل هم کربوهیدرات( برای بالا بردن میزان گلوکز خون) و هم ویتامین ب۱( برای تسهیل در ساختن استیل کولین) باشد نیز منجر به بهبود عملکرد حافظه در ابتدای روز شود.

کاهش میل به خوردن چیزهای شیرین: کمبود خفیف ویتامین B1 ممکن است باعث شود که میل شدید به خوردن چیزهای شیرین پیدا شود این وضعیت را می توان با خوردن مقادیر مناسب ویتامین ب ۱ درمان نمود.

بیماری آلزایمر: تحقیقات جدید نشان داده است که خوردن داروها و مکمل های حاوی ویتامین ب۱ ممکن است به پیشگیری و کم نمودن سیر پیشرفت بیماری آلزایمر که مشخصه آن، فراموش می باشد کمک نماید.

ام اس :برای درمان بسیاری از بیماری های سیستم عصبی مثل بیماری ام اس، فلج بل (Bell’s palsy)و نِوریت (التهاب عصب)، پزشکان معمولاً داروها و مکمل‌های ویتامین ب۱ را تجویز می‌نمایند.

کمبود ویتامین ب۱ می تواند منجر به بروز مشکلات و بیماریهای زیر شود:

افسردگی

خستگی

کم شدن حافظه

سردرد

تهوع

سوزن سوزن شدن یا گزگز دستها

غذای سرشار از ویتامین تیامین

در ۱۰۰ گرم از مواد غذایی زیر، مقدار ویتامین ب۱ برابر است با:

عصاره مخمر         ۴.۲۵ میلی گرم

نخود فرنگی           ۰.۸۹ میلی گرم

پرتقال                 ۰.۷۰ میلی گرم

سیب زمینی آب پز  ۰.۵۹ میلی گرم

نان سبوس دار        ۰.۳۷ میلی گرم

زرده تخم مرغ          ۰.۳۰میلی گرم