پاسخ قلبی عروقی به فعالیت ورزشی در گرما

پاسخ قلبی عروقی به فعالیت ورزشی در گرما

زمانی که نیاز به تنظیم دمای بدن اضافه می شود. دستگاه قلبی عروقی بار سنگینی را در هنگام تمرین در گرما متحمل می شود. دستگاه گردش خون، گرما تولید شده در عضلات را به سطح بدن منتقل می کند. جایی که گرما نمی تواند به محیط منتقل شود. برای انجام این عمل به هنگام فعالیت بدنی در گرما مقدار زیادی از برون ده قلب به سوی پوست و عضلات فعال می رود. به دلیل محدود بودن حجم خون، فعالیت بدنی مشکل بزرگی را به وجود می آورد. بنابراین، افزایش گردش خون در یکی از بخش های بدن، به طور خودکار گردش خون به سایر بخش ها را کاهش می دهد.

فعالیت بدنی در هوای گرم، موجب رقابت بین عضلات فعال و پوست برای دریافت مقدار محدود خون می شود. عضلات به خون و اکسیژنی که توسط خون منتقل می شود، جهت ادامه فعالیت نیاز دارند و پوست هم برای تسهیل در رفع گرما و خنک نگهداشتن بدن به خون احتیاج دارد.

در نتیجه توزیع خون به پوست و عضلات فعال حجم خون بازگشتی به قلب کاهش می یابد، در نتیجه حجم پایان دیاستولی کاهش می یابد که به کاهش حجم ضربه ای منجر می شود. برون ده قلبی در هنگام تمرین در هوای گرم ۳۶ درجه  و هوای معتدل ۲۰ درجه به رغم کاهش در حجم ضربه ای ثابت می ماند. کاهش حجم ضربه ای در هنگام تمرین به وسیله افزایش تدریجی ضربان قلب جبران می شود. به این پدیده سوق قلبی عروقی می گویند.

پاسخ قلبی عروقی به فعالیت ورزشی در گرما

هنگام فعالیت ورزشی در گرما حجم خون که به سوی پوست تغییر مسیر می دهد ممکن است تا بیش از ۷ لیتر در دقیقه برسد. افزایش جریان خون به سوی محیط بدن دفع گرما از راه انتقال و تشعشع را زیاد می کند. بیش تر شدن جریان خون به سوی محیط دمای پوست را زیاد می کند. با افزایش جریان خون به سوی پوست، رگ های خونی پوست از خون انباشته می شود. حوضچه های خونی را در پوست به وجود می آورند.

برای جبران جریان خون به سوی عضلات فعال و محیط بدن، جریان خون احشایی و کلیوی کاهش می یابد.

هر عاملی که باعث افزایش بار بر روی دستگاه قلبی عروقی شود و یا در انر دفع گرما مداخله نماید به طور جدی به عملکرد ورزشی صدمه می زند و خطر گرما زدگی را افزایش می دهد. بنابرین می توان بیان کرد که بهترین عملکرد استقامتی در شرایط آب و هوایی خنک انجام می گیرد.

تمرین در هوای گرم موجب افزایش دمای بدن و ضربان قلب و اکسیژن مصرفی می شود، در نتیجه عضلات فعال گلیکوژن بیشتری مصرف می کنند و اسیدلاکتیک بیشتری در مقایسه با تمرین در هوای سرد تولید می کنند. کاهش جریان خون عضلات در هنگام تمرین در گرما به مصرف بیشتر گلیکوژن عضله و تولید بیش تر اسید لاکتیک منجر می شود. بنابرین، تمرین در هوای گرم می تواند تخلیه ذخایر گلیکوژن را تسریع کند و اسید لاکتیک عضله را افزایش دهد که هر دو از عوامل شناخته شده ی خستگی و واماندگی هستند.