هودیا گوردونی

هودیا گوردونی

یک گیاه شبه کاکتوس رشد کرده در جنوب آفریقا است. این گیاه برای اولین ‌بار در سال ۱۹۳۲ جایی ‌که آن را به ‌عنوان منبع غذایی مردم کوی سان، کسانی که هودیا را در طول سفرهای شکاری طولانی ‌مدت زمانی ‌که غذا کمیاب بود، جهت سرکوب کردن اشتها و تشنگی مصرف می‌کردند، به ثبت رسید و به رسمیت شناخته شد.

در سال ۱۹۶۳ ترکیبی که به‌عنوان P57 شناخته می‌شد از هودیا جداسازی شد که عقیده بر آن بود این ماده، مسئول تأثیرات سرکوب ‌کننده اشتها در این گیاه است. در سال ۱۹۹۸، حق انحصاری برای ترکیبات مختلف دارویی هودیا اعطا شد. بین سال‌های ۱۹۹۸ تا ۲۰۰۹ شرکت‌های بزرگ دارویی همانند، فارما سیا، یونیلور و فیتوفارم جهت توسعه محصولات حاوی هودیا کار کردند که می‌توانست برای درمان چاقی استفاده شود.

از سال ۲۰۰۹ تمامی شرکت‌ها به ‌جز فیتوفارم، به دلیل نگرانی درمورد ایمنی و اثربخشی این ماده، تلاش‌های خود را متوقف ساختند (ورماک و همکاران ۲۰۱۱).

عقیده بر این است که هودیا، با اثرگذاری بر سیستم عصبی مرکزی و هیپوتالاموس عمل می‌کند. یک مطالعه در سال ۲۰۰۴ نشان داد که P57، جزء فعال اصلی هودیا، مقدار ATP را در هیپوتالاموس موش‌ها افزایش می‌دهد. بالا رفتن محتوای ATP با کاهش مقدار ATP مقابله می‌کند که از یک رژیم غذایی کم‌ کالری انتظار می‌رود (مک لین و دوو).

ورزشکارانی مانند کشتی ‌گیران که برای کاهش وزن، نیاز به محدود کردن مقدار کالری مصرفی دارند، ممکن است از ترکیبات سرکوب گرانه اشتهایی هودیا بهره‌مند شوند.

میزان معمول مصرف: مطالعات در موش‌ها ۱٫۸ تا ۲٫۷ گرم برای هر کیلوگرم وزن بدن را برای داشتن اثربخشی مطلوب مشخص کرده‌اند. پژوهش‌های انسانی به ‌طور معمول، ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلی‌گرم به‌ طور روزانه ارائه کرده‌اند. تعیین کردن یک توصیه برای استفاده بی‌خطر و اثربخش، بدون تحقیقات بیشتر مشکل است.

عوارض جانبی تاکنون گزارش نشده ‌است و سابقه استفاده بی‌ خطر در میان مردم بومی کوهستان آفریقایی جنوبی شناخته ‌شده است. کسانی که مکمل‌های دارای هودیا را در نظر می‌گیرند، باید درباره کیفیت محصولی که میخرند احتیاط کنند. مطالعات کنترل کیفیت، محصولات تقلبی را یافته‌اند که ادعا می‌کنند محتوا هودیا گوردونی هستند (ور مارک و همکاران ۲۰۱۱).