انسولین و پاسخ به فعالیت ورزشی
انسولین و پاسخ به فعالیت ورزشی انسولین، هورمونی پروتئینی است که توسط سلول‌های بتای جزایر لانگرهانس موجود در لوزالمعده ترشح می‌شود. عمل اصلی انسولین عبارت است از تنظیم متابولیسم گلوکز در همه بافت‌ها به جز مغز. این بدان معنی است که برداشت گلوکز توسط چربی و بافت عضلانی (هر دو) تسهیل و افزایش می‌یابد. گلوکزی
انسولین و پاسخ به فعالیت ورزشی
انسولین، هورمونی پروتئینی است که توسط سلول‌های بتای جزایر لانگرهانس موجود در لوزالمعده ترشح می‌شود. عمل اصلی انسولین عبارت است از تنظیم متابولیسم گلوکز در همه بافت‌ها به جز مغز. این بدان معنی است که برداشت گلوکز توسط چربی و بافت عضلانی (هر دو) تسهیل و افزایش می‌یابد. گلوکزی که استفاده نشود به گلیکوژن تبدیل می‌شود. اگر جایگاه‌های ذخیره گلیکوژن پر باشند، کربوهیدرات‌های مازاد در بافت ادیپوز به شکل تری آسیل گلیسرول ذخیره می‌شوند. چنین به نظر می‌رسد که انسولین ضمنآ برداشت اسیدهای آمینه توسط عضله اسکلتی و سایر بافت‌ها را افزایش می‌دهد. با وجود این، نقش انسولین در تغییر شکل عضله زمانی آشکارتر می‌شود که انسولین به عنوان کاهش دهنده میزان فرسایش پروتئین در درون بافت عضله عمل کند یا مواد مغذی کافی را برای عضله تأمین کند تا رشد عضله تحریک شود.
انسولین و پاسخ به فعالیت ورزشی
به نظر می‌رسد فعالیت ورزشی باعث می‌شود تا از غلظت‌های انسولین موجود در گردش خون کاسته شود. این موضوع احتمالاً ناشی از مهار تاثیر کاتکولامین‌ها بر سلول‌های بتای پانکراس (لوزالمعده) است. تصور می‌شود که کاهش انسولین پیامد مدت فعالیت ورزشی است. دیده شده است با طولانی شدن مدت فعالیت ورزشی، غلظت انسولین به میزان بیشتری کاهش می‌یابد (گالبو ۱۹۸۷، کویویستو و همکاران ۱۹۸۰). همچنین به نظر می‌رسد مقادیر انسولین در شدت‌های ورزشی ملایم و متوسط (هر دو) کاهش می‌یابد. با وجود این، همچنان که محرک فعالیت ورزشی به شدت بیشینه خود می‌رسد (برای مثال، ۹۰ درصد VO2max)، از غلظت انسولین ممکن است کاسته نشود. کاهش غلظت انسولین هنگام فعالیت ورزشی احتمالاً براثر تعامل با سایر هورمون‌ها (برای مثال، کاتکولامین‌ها) کنترل می‌شود. عمل انسولین پس‌از فعالیت ورزشی، آشکارتر می‌شود.
انسولین و پاسخ به فعالیت ورزشی
یک جلسه فعالیت ورزشی به تنهایی باعث افزایش حساسیت انسولین و پاسخگویی عضله اسکلتی به برداشت گلوکز در عضلات ورزش کرده شده است (ریچتر و همکاران ۱۹۸۹). بنابراین، افزایش حساسیت انسولین به برداشت گلوکز که بر اثر فعالیت ورزشی به وجود می‌آید، باعث می‌شود تا ذخایر گلیکوژن تخلیه شده، در زمان رژیم غذایی پس از فعالیت ورزشی، دوباره پر شوند.
تاثیر تمرین
به نظر می‌رسد تمرین باعث افزایش حساسیت انسولین عضلات اسکلتی و کبد (هر دو) می‌شود. بنابراین، در افراد ورزیده انسولین کمتری برای تنظیم گلوکز خون لازم است و همچنین به‌نظر می‌رسد افراد ورزیده، کاهش انسولین کمتری هنگام فعالیت ورزشی داشته باشند تا افراد غیر ورزیده.
برچسب ها :
ناموجود- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰